Gedicht: Die Musik (2007)

Wie wir selbst, so spielt sie um uns umher Zeigt es dar, fühlen wir uns leicht, fühlen wir uns schwer Verstärkt das was in uns innewohnt

Weckt das Gefühl, das verstummt bei all dem Lärm

Berieselt den Verstand bei aller Vernunft

Weckt die Träne, die sonst versteckt, und die Freude, die unsere Wunden leckt

Oft ist sie das, was keiner vermag

Manchmal Nacht, manchmal Tag

Sie ist das Gefühl in klarster Form

Vielseitig und einzigartig entgeht jeder Norm

Mal beruhigend, aggressiv, manchmal herrlich depressiv

Mal verlogen wie wir selber, manchmal ehrlich dahin gestellt

Möge sie ewig weiter leben und uns das geben, was wir sind

Esperanto

Kiel ni mem, ĝi ludas ĉirkaŭ ni Montrante ĝin, ĉu ni sentas nin malpezaj, ĉu ni sentas nin pezaj Plifortigas tion, kio estas en ni

Vekas la senton, kiu estas silentigita de la tuta bruo

Aspergas la menson per ĉia racio

Vekas la larmon, kiu alie kaŝas kaj la ĝojon, kiu lekas niajn vundojn

Estas ofte tio, kion neniu povas fari

Foje nokto, foje tage

Ĝi estas la sento en sia plej klara formo

Versatila kaj unika, ĝi spitas ajnan normon

Foje trankviliga, agresema, foje mirinde deprimiĝema

Foje mensogante kiel ni mem, foje honeste metis tien

Ŝi vivu eterne kaj donu al ni tion, kion ni estas

Latein:

Sicut nosmetipsos, ludit circa nos ostendens eam, lumen sentimus, grave sentimus roborat quod in nobis est.

Sensus silet, exsuscitatur ab omni strepitu

Omni ratione mentem spargit

Lacrimam suscitat quae aliter celat et gaudium quod vulnera lambit

Saepe est quod nemo facere potest

Interdum nox, interdum dies

Sensus est in forma clarissima

Volutpat et lorem ipsum, id ullam

Interdum sedatio, ferox, interdum mirabiliter depressiva

Aliquando sicut nosmetipsos mendaces, aliquando ibi honeste ponemus

Vivat in aeternum et da nobis quod sumus

Für Elke.